Yuto Miyazawa, het 9- jarig gitaarwonder

Een 9- jarig jongetje dat amper zijn gitaar kan vasthouden, maar er verdomd goed op kan spelen. Aan zijn zangtalenten moet nog geschaafd worden, maar de rifs die hij uit zijn handen tovert zijn vlekkeloos. En geef toe, strak gitaargeweld verwacht je niet direct van een 9- jarige knaap. Het loont echt de moeite om dit eens te bekijken. Het minioptreden van Yuto (Crazy train van Ozzy Osbourne) begint op 1'40'). Rock 'n roll!

What is Plastic Tree?

Plastic Tree is een Japanse rockband, die niet direct een belletje zal doen rinkelen. De band heeft zich duidelijk laten inspireren door westerse poprock. Maar ze komen nauwelijks in de buurt van een doordeweeks Brits rockgroepje dat de garage nog niet is uitgeweest.
Hun album What is Plastic Tree? bevat wel enkele leuke meeslepende gitaarrifs en drumpartijen die bij momenten afwijken van de tot vervelens toe strakke popstructuur in de nummers.

Het eerste nummer van de plaat, Hymn begint veel belovend met een lekkere old-school- gitaarrif, maar wanneer de zang van Ryuutarou erbij komt krijgt het nummer plots een enorm Tokio Hotel-gehalte. Het 2de nummer op de plaat, Photosynthesis begint al minder belovend. De zang klinkt niet alleen ontzettend emo en melancholisch, maar bovenal erg vals. Het lijkt wel alsof de zanger al een ganse week met de vinger tussen de deur zit en ontzettend dringend naar de grote wc moet. De volgende nummers worden er niet beter op en de zang begint meer en meer op je zenuwen te werken, waardoor je best de plaat niet uithoort om een zenuwinzinking te voorkomen. Hetgeen de plaat nog onaantrekkelijk maakt zijn de Japanse teksten, terwijl de nummers allemaal een Engelse titel hebben.

Het enige lichtpuntje is stevige nummer Ghost, dat precies op de verkeerde cd staat. Het nummer lijkt met momenten zelfs een beetje op lichte metal. Bovendien is de zang nog vrij dragelijk door de distortion op de microfoon.
Maar buiten Ghost, blijft de plaat toch maar een zwak afgietsel van een westers gitaarbandje. Zoals het gekende spreekwoord zegt: schoenmaker blijf bij je leest en vind nog eens iets gek uit.

Recensie ‘DRAGONBALL EVOLUTION’

Een echte film waarbij je steeds kan voorspellen wat de volgende scène gaat inhouden. Ben je fan van dit soort films? Dan moet je zeker Dragonball Evolution gezien hebben.

De prent van James Wong (The X-Files, Final Destination) is gebaseerd op de televisieserie Dragonball Z en vertelt het verhaal van Goku (Justin Chatwin: War of the Worlds, Lost), een niet al te populaire jongen die samenwoont met zijn opa en van wie hij van jongs af Oosterse vechtkunsten aangeleerd krijgt. Op zijn achttiende verjaardag krijgt hij een dragonball van zijn opa cadeau. Er bestaan maar zeven dragonballs en de persoon die deze samenbrengt, mag 1 wens doen.

Maar terwijl Goku op een feestje van ChiChi (het meisje waar hij een crush op heeft) zit, wordt zijn opa aangevallen door Piccolo (James Marsters: Spike uit Buffy the Vampire Slayer), een duistere kracht die de dragonballs wil herenigen om de wereld te kunnen vernietigen. Net voor zijn opa sterft, beloofd Goku hem om dit te voorkomen. Ra ra ra, wat gebeurt er?

Zoals steeds gaat er ook hier een liefdesverhaal als rode draad door het verhaal. Terwijl je in het begin denkt dat de verliefdheid enkel van Goku’s kant komt, evolueert dat toch naar een mooie, maar voorspelbare romance met de mooie ChiChi. Hoe verzinnen ze het toch?

Zoals in de televisieserie zijn er in de film heel wat adembenemende gevechtsscènes, al lijkt heel wat van dat handgemeen gehaald te zijn uit de Matrixtrilogie. De rotsomgevingen met lavastromen gelijken dan weer zeer op scènes uit Lord of the Rings. Terwijl Piccolo, Goku’s tegenstander, recht uit Star Wars lijkt te zijn neergedaald.

Het is overduidelijk een film voor kinderen tot 15-16 jaar. Hij is mooi (en makkelijk) chronologisch opgebouwd, hij heeft geen al te moeilijke teksten en dit alles maakt het dus zeer eenvoudig om de verhaallijn te volgen.

bron foto: http://www.impawards.com/

Hashi - Stijlvol Japans winkeltje in 't stad

Hashi is niet alleen een onomatopee van iemand die niest. Het is ook een stijlvol winkeltje in het midden van de stad. Aan de Sint-Jorispoort niet ver van het Mechelsplein vind je Hashi. Je kan er terecht voor de meest verfijnde Japanse decoratieartikelen. Leuk als je op zoek bent naar een origineel kado of om je huis een Oosterse makeover te geven . Eigenares Martine, die van haar hobby haar beroep heeft gemaakt, geeft ook workshops Origami (Japans papiervouwen), Ikebana (Japans bloemschikken), Cha no yu (Thee schenken op Japanse wijze), Calligrafie (Japans sierschrijven) ... Als je zot bent van het klassieke Japan moet je Hashi gewoon eens bezoeken. Wel opletten voor de ontelbare broze porcelijnen kopjes!

Hashi

Sint-Jorispoort 4

2000 Antwerpen

tel: +32 3 21 31 777

info@hashi.be

Klik hier om een kijkje te nemen op de officiële site van Hashi

Leuke weetjes

De hoofdstad van Japan (Tokyo) heeft maar liefst 12 miljoen inwoners!

In het land van de rijzende zon rijden ze links.

Een fooi geven in Japan wordt beschouwd als onbeleefd.

Japan is een uiterst homogene maatschappij waarin niet-Japanners minder dan 1% van de bevolking uitmaken. Die 1% bestaat vooral uit Koreanen.

In Japan teelt men uit praktische overwegingen verschillende groenten in een houten kist zodat ze een kubusvorm hebben. Op die manier kunnen ze gemakkelijker opgestapeld worden.

In het oude Japan mediteerden Samoerai vaak samen in een kamer, dit gebeurde in lotushouding en met de duimen tegen elkaar. Als een samoerai voelde dat hij in slaap ging vallen, en dus zou stoppen met mediteren gaf hij teken aan een persoon in de kamer. Die kwam langs en sloeg hem met een stok hard in de nek.

Japanners worden sneller dronken dan westerlingen. Studies wezen uit dat het gen dat zorgt voor de afbraak van alcohol verschilt bij Japanners. De stof acetaldehyde die dronkenschap veroorzaakt wordt sneller aangemaakt én trager afgebroken. Het is dus niet verwonderlijk dat Japanners al na kleine alcoholconsumpties verschijnselen van dronkenschap vertonen.

De filter van een Japanse sigaret is de helft langer dan een Westerse sigaret.

De metro is hét vervoersmiddel bij uitstek om je te verplaatsen in de grote Japanse steden. In elk metrostel is er één bank die in een andere kleur is. Deze is bestemd voor zwangere vrouwen, ouderen, gehandicapten of mensen met kinderen. Zelfs als de metro propvol staat houden de Japanners zich aan de regels: ze nemen niet plaats op een zitbank als je hier het recht niet toe hebt.

Hoewel kerstmis geen nationale feestdag is, en de geboorte van Jezus niet wordt gevierd, is deze dag in Japan erg populair. Veel westerse symbolen zoals de kerstman, kerstliedjes, overdreven veel lichtjes en kerstgebak zijn deel geworden van het Japanse kerstfeest.

Een populaire nationale sport in Japan is karaoke. ‘Kara’ staat voor ‘leeg’. ‘Oke’ is een afkorting van okesutora wat ‘leeg orkest’ betekent.

Terwijl men hier vooral honden en katten als huisdier houdt, hebben ze in Japan liever kwallen in huis! Het is in dit land een rage geweest om kwalletjes in een aquarium te houden. Bovendien zien japanners kwallen ook graag op hun bord, bereid met soja en azijn.