Plastic Tree is een Japanse rockband, die niet direct een belletje zal doen rinkelen. De band heeft zich duidelijk laten inspireren door westerse poprock. Maar ze komen nauwelijks in de buurt van een doordeweeks Brits rockgroepje dat de garage nog niet is uitgeweest.
Hun album What is Plastic Tree? bevat wel enkele leuke meeslepende gitaarrifs en drumpartijen die bij momenten afwijken van de tot vervelens toe strakke popstructuur in de nummers.
Het eerste nummer van de plaat, Hymn begint veel belovend met een lekkere old-school- gitaarrif, maar wanneer de zang van Ryuutarou erbij komt krijgt het nummer plots een enorm Tokio Hotel-gehalte. Het 2de nummer op de plaat, Photosynthesis begint al minder belovend. De zang klinkt niet alleen ontzettend emo en melancholisch, maar bovenal erg vals. Het lijkt wel alsof de zanger al een ganse week met de vinger tussen de deur zit en ontzettend dringend naar de grote wc moet. De volgende nummers worden er niet beter op en de zang begint meer en meer op je zenuwen te werken, waardoor je best de plaat niet uithoort om een zenuwinzinking te voorkomen. Hetgeen de plaat nog onaantrekkelijk maakt zijn de Japanse teksten, terwijl de nummers allemaal een Engelse titel hebben.
Het enige lichtpuntje is stevige nummer Ghost, dat precies op de verkeerde cd staat. Het nummer lijkt met momenten zelfs een beetje op lichte metal. Bovendien is de zang nog vrij dragelijk door de distortion op de microfoon.
Maar buiten Ghost, blijft de plaat toch maar een zwak afgietsel van een westers gitaarbandje. Zoals het gekende spreekwoord zegt: schoenmaker blijf bij je leest en vind nog eens iets gek uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten